E i’ me ll’aspettavo ca ferneva a ttarallucce e vvino e ca ‘o signurino DeLa (‘mmece ‘e cacciarlo, comme s’ammeretava, a ccauce ‘nculo, cuntinuannolo però a ppavà ‘o stipendio pe n’ati dduje anne…), i’ me ll’aspettavo ca ‘o signurino DeLa ll’avesse perdunato a Mmazzarri ca, pe pparta soĵa (doppo d’avé cercato ‘e farce ‘e ccorna cu ‘a juventussa o cu ‘o Roma) ‘o ssapevo ca nun êsse maje tenuto ‘o fétaco ‘e licenziarse e ghirsene cu ‘na mana annante e n’ata arreto… ‘Nzomma, comme aggiu spisso ditto chilli dduje so’ ffiglie ‘e doje maruzze: uno fete e n’ato puzza e tutt’ ‘e dduje, a ccomme pare, nun tenono autanza (orgoglio), e penzano cchiú ô portafoglio ca ô bbanco (onore). Accussí è gghiuta a fferní ca mo ce âmm’ ‘a tènere ancòra chillo ca à scassato ‘a pazziella e ca i’ avesse mannato a farse Natale addó êva cercato ‘e farse Pasca… e nun saccio comme è ppussibbile suppurtà ‘na mugliera o ‘nu marito ca êsse cercato ‘e farte ‘e ccorne dint’ô mmeglio d’ ‘o matrimmonio!
Ma forze i’ so’ ppassato ‘e còveta e ‘a penzo troppo a ll’antica!
R.Bracale Brak